31/12/08

Το μονόγραμμα

Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και,μ'ακούς
Της αγάπης
Μιά για πάντα το κόψαμε
Και δε γίνεται ν'ανθίσει αλλιως,μ'ακούς
Σ'άλλη γη,σ'άλλο αστέρι,μ'ακούς
Δεν υπάρχει το χώμα,δεν υπάρχει ο αέρας
Που αγγίξαμε,ο ίδιος,μ'ακούς
Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ'άλλους καιρούς
Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες,μ'ακούς
Να τινάξει το λουλούδι,μόνο εμείς,μ'ακούς
Μες στη μέση της θάλασσας
Από μόνο το θέλημα της αγάπης,μ'ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί,μ'ακούς
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου,άκου
Ποιός μιλεί στα νερά και ποιός κλαίει-ακούς;
Ποιός γυρεύει τον άλλο,ποιός φωνάζει-ακούς;
Είμ'εγώ που φωνάζω κι είμ'εγώ που κλαίω,μ'ακούς
Σ'αγαπώ,σ'αγαπώ,μ'ακούς.

6 σχόλια:

kouneli είπε...

Το λουλούδι της καταιγίδας και της αγάπης πάντα,κάθε φορά είναι διαφορετικό...Ποτέ δεν είναι το ίδιο...Αλλάζει σύμφωνα με τα πρόσωπα και τις περιστάσεις...Όμως πολύ λίγες φορές μυρίζει τόσο όμορφα κι έντονα και αντέχει τόσες δυσκολίες...Κι αν στο τέλος είμαστε εμείς που μιλάμε στα νερά,εμείς που κλαίμε,εμείς που γυρεύουμε τον άλλο,κι εμείς που φωνάζουμε,τουλάχιστον μυρίσαμε το λουλούδι...Αγγίξαμε το χωμα,νιώσαμε τον αέρα,το φροντίσαμε το χειμώνα,κι αντέξαμε τους βοριάδες...Και το κόψαμε μαζί με αυτόν που μυρίσαμε την θεσπέσια μυρωδιά του...Κ τώρα ξέρουμε πως είναι....

#lockheart# είπε...

τι ομορφο και ζεστο blog εχεις φτιαξει.καλως σε βρηκα.
να εχεις μια υπεροχη χρονια.

Master είπε...

Σε ευχαριστώ,
Πάντα ευπρόσδεκτος...
Δεν είμαι μόνος μου σε αυτό όμως.
Απλά το ξεκίνησα,
Δύναμη και νόημα και περιεχόμενο δίνουν όλοι όσοι έχουν αφήσει έστω και ένα σημείο στίξης εδώ...

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΦΕΤΟΣ.

Zealot Ape είπε...

...κάπου το έχω φυλάξει αυτό, γραμμένο από το ίδιο το χέρι μιας ανάμνησης.

christi είπε...

xixi
autoi oi stoixoi tou elutoi kati mou 8umizoun...
xixi