Την αγαπάς κ όμως δεν έρχεται …
Την περιμένεις… αργεί… ανυπομονείς…αγωνιείς…
Κορίτσι είναι συσκέφτεσαι, θ’ αργήσει κ λίγο. Η ώρα περνά.
Να ‘τη έρχεται!
Σήμερα είσαι πολύ όμορφη της λες κ την φιλάς. Ανεβαίνετε στη μηχανή κ φεύγετε.
Την αγαπάς, την θέλεις μα δεν της το λες..
Ποτέ δεν της το έχεις πει. Δεν είναι εγωιστικό;
Εκείνη είναι γαντζωμένη πάνω σου, νιώθει σιγουριά.
Εσύ προσέχεις τα αυτοκίνητα, την κίνηση, τους ανθρώπους,
Την αγαπάς, δεν θα το παραδεχτείς;
Πόσο την αγαπώ! Ναι την αγαπώ! Την αγαπώ μα δεν μπορώ να της το πω.. Γιατί;
Πρόσεξε! Ένα αυτοκίνητο βγαίνει μπροστά σου κ εσύ πέφτεις πάνω του.
Μόλις συνέρχεσαι σκύβεις πάνω της, την φιλάς κ φωνάζεις όσο πιο δυνατά μπορείς: Σ’ αγαπώ!!!
Κ κλαις γιατί δεν πρόλαβε να ακούσει
Γιατί Θεέ μου, γιατί;; Δεν είναι άδικο;
Όχι, η ζωή ξέρει να πληγώνει τους ανθρώπους…
Κ εσένα σε πλήγωσε δίκαια αν σκεφτείς:
είσαι ΕΓΩΙΣΤΗΣ….
1 σχόλιο:
Είναι μάλλον ένα από τα χειρότερα συναισθήματα..Να μην προλαβαίνεις να πεις σε καποιον ότι τον αγαπάς κι αυτός να χάνεται...Δεν είναι ανάγκη να είναι το κορίτσι σου,ή το αγόρι σου,μπορεί να είναι φίλος ή συγγενής..Πάντα όμως πονάει το ίδιο..Κ πάντα κατηγορείς τον εαυτό σου που δεν το είπες κ ήσουν τόσο εγωιστής...Εγώ πιστεύω πως αυτοί που έχουν "φύγει" μας ακούνε,κ νιώθουν την αγάπη μας..Όμως οι ζωντανοι που αφήνουμε να φύγουν,όσο δυνατά κ να φωνάζουμε,αν είναι μακρυά,δε μας ακούν ποτέ...
Δημοσίευση σχολίου