27/8/08

Για φιλαράκια που χαθήκαμε. "Θα 'ρθουνε ξανά"

τι κι αν ήρθανε στιγμές
που έφυγαν μετά
τι κι αν πέρασε η ώρα
κι είναι πλέον πια αργά

εδώ είναι ο κόσμος ο δικός μας
δική μας είναι η χαρά
εδώ οι φίλοι εδώ τα στέκια
πότε θα 'ρθουνε ξανά

είδα δυο φίλους μου παλιούς
σε μια παλιά μικρή πλατεία
τους είδα άγνωστους βουβούς
ματιές γνωστές χωρίς ουσία

πού 'ναι εκείνα τα παιδιά
που μέναμε έξω ως αργά
πού 'ναι οι φίλοι πεσμένα αστέρια
παλιές ευχές στο πουθενά

εδώ ήταν κόσμος ο δικός μας
δική μας ήταν η χαρά
εδώ ήταν φίλοι εδώ ήταν στέκια
άραγε θα 'ρθουνε ξανά...

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

πολύ καλό!!
δικό σου κι αυτό??

Ανώνυμος είπε...

einai pote arga na apofasiseis anamesa sth filia kai to erwta?kai an nai poios ka8orizei to xroniko peri8wrio??den pisteya oti merikoi stixoi 8a allazan ta panta...

nomizw pws 3ereis pws einai na eisai sigouros,oti kapoia stigmh 8a ginei kati..apla na to 3ereis..nomizw pws shmera arxisa na to perimenw...Things will never be the same again..

perimenw apanthseis greg..
mia ''xammenh'' filh...

Ανώνυμος είπε...

den nomizw oti mporei na xrhsimopoih8ei h le3h arga se tetoia 8emata giati nomizw oti shmasia exei h dunamh twn sunais8hmatwn kai kata poso eimaste ikanoi na ta uposthri3oume kai na ta ekfrasoume...

egw eimai anikanh kai apodeixthke peritrana auto o grhgorhs to 3erei polu kala....

Ανώνυμος είπε...

polu kalo to kainourgio tragoudi sou grhgorh mou!!!
mmmm!!!!!
ti na pw....
na sunexiseis na mas kaneis na skeftomaste kai na anapoloume kales alla dustuxws palies stigmes...

Ανώνυμος είπε...

dhladh anwnumh h sumvoulh sou einai na afhsw eleu8ero ayto pou niw8w?oti kai an kostisei ayto??

Master είπε...

Οι επιλογές μας είναι αυτές που καθορίζουν ποιοι είμαστε και εμείς τις επιλογές μας.
Το αργά και το γρήγορα είναι μονο δύο λέξεις.
Οι επιλογές των ανθρώπων δεν καθορίζονται μόνο από λέξεις...
Ακόμη ας μην ξεχνάμε πως τα συναισθήματα, όταν είναι αρκετά δυνατά βρίσκουν μόνα τους τρόπο να εκφραστούν, δεν είναι θέμα ικανότητας, μόνο θέμα εμπιστοσύνης στον εαυτό μας.
Μερικές φορές λοιπόν είναι καλύτερα να εμπιστευόμαστε τα φτερά μας και να πηδάμε στο κενό παρά να φοβόμαστε να ζήσουμε. Κι αν χτυπήσουμε με τον καιρό τα πραγματα θα φτιάξουν πάλι και θα βρούμε τη δύναμη να πετάξουμε ξανά...

Ανώνυμος είπε...

vasika san an8rwpos eimai au8ormhth {an oxi panta-otan mou to epitrepoun} kai auto zhtaw apo tous allous!kai sunepws nai auto proteinw giati to na metras tis epiptwseis se f8eirei!!!!
nai mporei o grhgorhs twra na gelaei gia to ti lew-alla den mou epitrepetai twra na eimai au8ormhth!!!!

Ανώνυμος είπε...

mporei na exeis dikio kai ontws na einai 8ema empistosunhs ston eauto sou !!!
alla den mporw na pw oti eimai sigourh gia auto!!!

Ανώνυμος είπε...

"Υπήρχε μια εποχή στη ζωή μας που ήμαστε τόσο κοντά,ώστε τίποτα δεν έμοιαζε να μπορεί να εμποδίσει τη φιλία και την αδελφοσύνη μας,και μόνο ένα μικρό γεφυράκι μας χώριζε.Την ώρα που ετοιμαζόσουνα να το πατήσεις,εγώ σε ρώτησα"Θέλεις να περάσεις το γεφυράκι και να έρθεις σε μένα?"Αμέσως εσύ σταμάτησες να το θέλεις.Κι όταν σε ξαναρώτησα έμεινες σιωπηλός.Από τότε βουνά και χείμαρροι και όλα όσα χωρίζουν κι αποξενώνουν ορθώθηκαν ανάμεσά μας,κι ακόμα κι αν θέλαμε να συναντηθούμε,δεν μπορούσαμε.Αλλά όταν τώρα θυμάσαι εκείνο το μικρό γεφυράκι,χάνεις τα λόγια σου,ξεσπάς σε λυγμούς και απορείς..."
γιατί πάντα πονάει το να χάνεις ένα φίλο,έστω κ προσωρινά...Κ