...κανένας...

Οι λέξεις μαχαίρια
κι απλώνω τα χέρια
να με βρει το σημάδι
κι ας με στείλει στον Άδη

Τα μάτια υγρά
ποτέ τους δεν τρέχουν
μοναχά δακρύζουν στεγνά
για ματιές τους που πια δε θα έχουν

Είναι ο πόνος βουβός
όμως μένω ψηλός
νικητής των χαμένων
για όσα ήδη ειπωμένων

Τα χείλη σφιχτά
η φωνή πια δε βγαίνει
η καρδιά να χτυπάει βαριά
για εκείνη που εδώ πια δε μένει