Μια χούφτα πρέπει...

Πρέπει να φύγω,
να φύγω μακριά σου.
Σου κάνω κακό
Φεύγω λοιπόν.
Σε αφήνω με κάτι από μένα για παρέα
Σε αφήνω και φεύγω με κάτι από σένα
Μην ξεχνάς να χαμογελάς
Σου το είχα πει
Αν καταλάβω ότι δεν πρέπει να είμαι εδώ θα φύγω
και εσύ τρόμαξες τόσο που το έβλεπες και το έκρυψες από μένα
μα δε σου έμαθα πως όλα τα βλέπεις; αργά ή γρήγορα...
έτσι και εγώ τώρα.
να προσέχεις και να πιστέψεις σε σένα ελπίζω κάποια στιγμή
αρκετούς πλήγωσα
πρέπει να σώσω ό,τι έχει απομείνει από το φως μέσα μου
μοιάζω με φεγγάρι. Φαίνομαι μεγάλος απλά οι άλλοι έχουν προχωρήσει πιο πέρα δεν το βλέπεις
πρέπει να σώσω όσο περισσότερους μπορώ
πρέπει να είμαι το καλύτερο που μπορώ
ελπίζω αυτό να είναι αρκετό


το ήξερα ότι θα καταλάβαινες...

Ο λόγος

Ένα τραγουδάκι λέει πως ο λόγος δεν έχει λόγο να λέγεται...
συμφωνώ...
οι άλλοι κρίνουν εκ του αποτελέσματος, σωστά;
εμείς είμαστε που κρίνουμε τον εαυτό μας πιο αληθινά,
μόνο εμείς βλέπουμε, μόνο εμείς ξέρουμε το γιατί.
Και είναι ώρες που αναρωτιέμαι: Πώς γίνεται να ξέρουμε να κρίνουμε τον εαυτό μας;
Προφανώς δεν μπορούμε να είμαστε αντικειμενικοί,
μπορούμε να προσπαθήσουμε...
πρέπει;
Μήπως είναι απλά η συνείδησή μας αυτή που θα μας κρίνει;
Δεν ξέρω και δεν έχω αυταπάτες, το πιο πιθανό είναι να μη μάθω ποτέ...

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον...