...βαρέθηκα να ζω και να ελπίζω για κάτι που δεν υπάρχει πια ελπίδα...





Είχα καιρό να γράψω κάτι από μόνος μου.
Συνηθίζω να μιλάω με λέξεις άλλων.
Είπα τώρα να μουτζουρώσω τα χαρτιά με δικιές μου.
Κάπου διάβασα το παραπάνω.
Και μου δημιουργήθηκε η απορία: πώς ξέρουμε πως κάτι δεν έχει καμία ελπίδα;
Πώς ξεγράφουμε κάτι;
Δεν ξέρω...
Έχω την τάση να μην αφήνω τίποτα.
Να μην ξεγράφω τίποτα και κανένα παρά μόνο στο έσχατο σημείο.
Τι να πεις...εγώ είμαι και παράξενος.
Ίσως και θύμα...ή μήπως τελικά θύτης;
Μήπως ξέρεις;